6 Tips om de schade van WACHTEN te beperken
Vroeger, heel vroeger…. hadden we geen horloge; geen smartphone, geen agenda; men leefde op de zon, de maan en de sterren. WACHTEN, had uiteraard wel een betekenis, maar was meer verbonden aan de ongerustheid om de ander wanneer diegene niet binnen de aangegeven tijd terugkwam van de jacht, de jaarmarkt of de (kruis)tocht.
WACHTEN was toen dus vooral een vrouwending!
Generatielange opeenstapeling, die we in onze DNA mee schijnen te torsen, organiseert daarmee een TIJDBOM-achtig fenomeen.
WACHTEN geeft het gevoel niet mee te doen.
- even wachten; kom er zo aan.
- even wachten; zal ik zo doen.
- even wachten; praten we straks over.
- even wachten….
En hoe langer het duurt, hoe meer het WACHTEN tegen gaat staan. Uiteindelijk heeft u wellicht het gevoel met uw hele persoonlijkheid in de wacht te staan; u voelt zich buiten spel gezet. Dat is heel begrijpelijk, want EVEN WACHTEN gaat zonder tijdsbestek.
De praktijk van WACHTEN.
“Ik kom er zo aan; ben over een half uur bij je.” en er dan de klok op gelijk kunnen zetten. Ja, daar heeft u iets aan.
In de praktijk verloopt het veelal heel anders. Dat “even” start in uw gevoel met een bepaalde tijdsverwachting en gaandeweg wordt het langer en langer. Uw geduld raakt op en uw energie volgt.
Tegen de tijd dat diegene echt op de stoep staat, zijn de excuses meestal voorspelbaar; alle stoplichten op rood, de brug stond open en er was file bij vertrek en aankomst. Of het waar is of niet? Dat weet u niet, maar die interesse is inmiddels ook vervaagd.
Misschien vindt u zelfs dat u zich aanstelt, maar is dat nog interessant? U voelt zich een oorlogsgebied op een vierkante meter en kan daar nergens mee naartoe.
Begrip van de ander verwacht u niet. Of eigenlijk toch?
Komt u bedrogen uit?
Hoe groot is het inlevingsvermogen van de ander?
Is dat groot? Dan krijgt u – hoewel dat van meneer Agent niet mag – een woord als FILE gestuurd. U weet dan wat er aan de hand is, laat de ongerustheid varen samen met uw ongeduld. U blijft op de hoogte, u blijft in connectie en de band met de ander blijft binnen de comfortabele zone.
Dat is uitzonderlijk. Wanneer dat berichtje van een man afkomstig is, heeft hij een goed communicerende moeder of regelmatig de wind van voren gehad van zijn zus(sen), grootmoeder, tante of (eerdere) vriendin.
Mannen zijn niet belast met de generatielange opbouw van de irritatie gekoppeld aan WACHTEN, dus zal een man daar ook minder last van hebben. Pas als de man de huishoudelijke taken deelt met zijn partner, huisman wordt of de huishouding van zijn hulpbehoevende ouders moet gaan regelen, verandert de zaak.
Binnen vier keer kan het al raak zijn; vlam in de pan!
Geen eenpersoons oorlogssituatie op een vierkante meter – welnee dat grondgebied is onmeetbaar.
Logisch?
Jawel, maar daarmee praat ik het uiteraard niet schoon!
Waar de dames genoeg aan die vierkante meter hebben, pruttelen, in staking gaan of een week onaanspreekbaar zijn – naar gelang het belang van de wachttijd – blijven de effecten veelal binnen eigen huis of eigen kring. De vrouw in kwestie voelt zich gekwetst en dat oergevoel doet daar driftig aan mee.
Maar dat excuus gaat aan de heren voorbij; dat oergevoel is er niet.
Uiteraard waren er mannen die in die vroegere tijd onrustig werden van het wachten in oorlogsgebieden op sein “aanvallen” om van de ruzie om niets een slachtveld te mogen maken, maar dat zijn de uitzonderingen.
Hoewel? Soms vinden we heel veel van die uitzonderingen bij elkaar op een kluitje die zich weer om het volgende uitgangspunt van “niets” gaan buigen om daar een oorlog van te maken, maar voor het gemak laat ik die achtergronden buiten dit artikel.
Nee, die genoemde “vlam in de pan’ komt met een beetje pech iedere verjaardag – of aan de bar bij de voetbal- of tennisclub – voorbij. De man kan er niet over uit!
“Hoe kan iemand zo….
“Asociaal! En dan te bedenken dat ik toch….”
“Snap jij dat….”
“Ik kon diegene wel door die telefoon halen…..”
En met een beetje pech duurt de complete tijd van tirade een veelvoud van de afkoelperiode van de dames. Er zit geen oefening in het verwerken van de bijwerking op WACHTEN in de DNA.
4 Tips om de schade van WACHTEN te beperken!
Daarmee halen we de vroegere effecten uiteraard niet van het netvlies en hebben we geen gummetje voor de littekens in het vertrouwen. Daarvoor is meer nodig!
- BEL – haast iedereen heeft een GSM op zak; gebruik dat ding voor dat wat belangrijk is. De kwaliteit van uw relatie met degene die op u wacht, is dat zeker waard.
- Stuur een bericht via SMS, Signal of WhatsApp wat de gewoonte ook is.
- Accu van de GSM leeg? Kan, maar laat het bij binnenkomst gelijk zien!
- Excuseer u evengoed bij aankomst.
Gaat u daaraan voorbij, dan is de kans groot dat het eerdere effect – bij berichtgeving – zich reduceert. Simpel: “Nogmaals, het was niet de bedoeling je te laten wachten”. - Gooi die smoesjes in de afvalbak!
Smoesjes geven het effect van disrespect! En de ander voelt het, merkt dat het niet klopt. Heeft u daar een goede reden voor? Laat die dan doorschemeren! “De kerstman had mijn assistentie nodig.”
De ander grinnikt en die vierkante meter is vrij voor leukere dingen. - Tijd vergeten? Mogelijk, maar ga dan niet in verhoogd tempo naar diegene zonder een bericht te versturen of te bellen. Geef gelijk bericht zodra u het ontdekt; kan diegene nog afkoelen tot u er bent.
Gaat u daaraan voorbij, dan is de kans groot dat het eerdere effect – bij berichtgeving – zich reduceert. Simpel: “Nogmaals, het was niet de bedoeling je te laten wachten”.Tips om oude schade te repareren
- Laat blijken in een gewoon gesprek – dus zonder echte aanleiding – dat u inmiddels de reactie van de ander aangaande WACHTEN begrijpt. Simpel en zonder franje.
- Haal het nog eens aan met een bos bloemen of een doos chcolade wanneer u merkt dat de ander u niet echt gelooft.
Neem van mij aan dat er relaties – zowel zakelijk als privé – gestruikeld zijn over onderwerpen van minder belang.
Respect is de basis van iedere relatie!
Haha! Mijn man moet deze blog ook eens lezen… Heel herkenbaar dit.
Een internationaal bekende therapeut heeft mij ooit verteld dat “wachten” de grootste en moeilijkste uitdaging is voor mensen.