Opvoeden met progressieve communicatie

Regelmatig wordt mij gevraagd de communicatie met de kinderen te begeleiden. Opvoeden is een uitdaging wanneer ultieme communicatie niet in de eigen opvoeding werd gehanteerd. Immers, opvoeden is geen vak op school, gaan we op ons gevoel af.
Dit artikel is de tweede van een vierluik over opvoeden en de communicatie daaromtrent.

Ik ben een groot voorstander van progressieve communicatie – zowel voor kinderen als volwassenen.
Communicatie met kinderen geven nogal wat misvattingen.

Maar waarom wachten op een cursus persoonlijke ontwikkeling?

• tegen een baby mopperen is uit den boze?
  Wat een onzin! Een baby begrijpt onze woorden niet; een baby reageert op onze toon en timbre.
  Mopperen tegen een baby kan voor een jonge, overbeladen moeder ontladend werken en zolang zij daarbij een vrolijke stem opzet is er niets aan de hand. De baby voelt zich prima bij haar/zijn lieve mama en mama heeft haar frustraties er heerlijk uit geprutteld!
• Peuters moeten met koetjeslatijn benaderd worden?
  Onzin! Koetjeslatijn is voor peuters die met een auto spelen; broem, broem. Niet voor volwassenen! Zij vragen gewoon of de peuter in de auto komt zitten en snoeren die in het autozitje; klaar!
• Door ontevreden te zijn met de schoolresultaten wordt een kind gestimuleerd beter zijn best te doen?
  Oeps, foutje! Blijf bij die puppy die voor een reeks aan beloningen gaat, zo ook kinderen. Ze willen glunderen, ze willen trots zijn en gewaardeerd worden. Door het kind neer te halen, wordt een ontmoedigingsbeleid ingezet.

Dit waren maar een paar voorbeelden. Progressieve communicatie past zich aan het kind aan met een duidelijke doelgerichte communicatie:

• Wil jij mij helpen met tafeldekken? Hier zijn de borden; goed vasthouden, he.
  (i.p.v. niet laten vallen, hé)
• Veel succes met je proefwerk; je hebt goed geleerd, met een beetje geluk haal je een prachtig cijfer.
  (i.p.v. denk eraan niet spieken, niet praten anders krijg je geen goed cijfer)
• Een 3? Oeps, wat sneu! En je had nog zo goed geleerd! Zullen we het samen bekijken waar het fout ging? Maar je weet het, he? Na iets naars gebeurt er altijd iets leuks!
  (i.p.v. Een 3? Wat een schande! Naar je kamer!)

Opvoeden; duidelijke en doelgerichte communicatie

Dat is communiceren gericht op dat wat gewenst is, bereikt dient te worden en onderdeel is van een groter plan.
De meeste ouders – en daarmee later ook de kinderen – communiceren juist dat wat zij niet willen:

• Niet te laat komen
• Niet in de plassen stampen
• Geen alcohol drinken voor je achttiende en je krijgt autorijlessen
• Niet spijbelen
• Niet snoepen
• Niet onbeschermd vrijen

Het lijken prima aanwijzingen, maar ons onderbewustzijn is ontkenningsvrij.

Wij denken in plaatjes, dat is een vast gegeven en wordt door ieder peuterboekje en prentenboek onderschreven. Maar door duplicatiegedrag nemen wij ook minder goede gewoontes in de communicatie van anderen over en dit is er een van.
Willen we onze kroost goed opvoeden dienen we de woorden niet, geen en nooit te vermijden, aangezien het onderbewustzijn daarvoor geen plaatje heeft.

Vanuit het bovenste rijtje vertellen wij de jeugd dus:

• Te laat te komen
• In de plassen te stampen
• Alcohol te drinken voor hun achttiende
• Te spijbelen
• Te snoepen
• Onbeschermd te vrijen

Het ontwijken van de woorden niet, geen en nooit kan een heel leuk woordspelletje opleveren met uw kroost; lachen, gieren, brullen, omdat mama ook foutjes maakt, papa de clou door afwezigheid gemist heeft, Oma er beter in is dan Opa…..

Speels en met humor leert u uw kinderen een zeer waardevolle les die hen de rest van hun leven zal behoeden, karakter al laten behouden en helpen hun doelen te realiseren; in humor en in stijl!!