Uitdaging; aangaan of vermijden?

Voor de avontuurlijke mens lijkt het aangaan van uitdagingen geen uitdaging. Maar is dat een correcte conclusie? Of is dat een gevolgtrekking van mensen die niet of nauwelijks avontuurlijk zijn?

De grootste uitdaging is wellicht het niet denken voor een ander, inclusief het niet concluderen wat een ander als waarheid heeft, hoe diegene denkt en wat voor diegene belangrijk is.

Checken, daar gaat het om! Checken wat die ander belangrijk vindt, kan een enorme opening vormen voor u tijdens gesprekken, onderhandelingen, plannen maken en rapport maken. Het avontuur komt daarin wellicht niet eens aan de orde.

Vindt u uitdagingen leuk?

Dan zal vermijden regelmatig geen zichtbare optie vormen, maar wat als het die onderwerpen betreft die u diep raken? Dan wordt het vermijden een automatische keuze met het stickertje “Dat past niet bij mij”.

Maar is dat wel zo? Of heeft de emotie dan de overhand? Of heeft de situatie de macht? Waar blijft dan uw kracht? Wat als angst de eerste emotie opvolgt; zichtbaar of onmerkbaar?

Is het hoofdstuk voor u dan afgesloten? Tot er zich een nieuwe uitdaging aandient en u afleidt van die eerdere die u zo negatief bestookte met ongewenste overvallende emoties?

Neemt u jaren later die oude situatie nog een keer onder ogenschouw om dat wat raakte te verwerken? Of stopt u het weg richting oud, stoffig en niet meer ter zake doende?

Heeft u een hekel aan een uitdaging?

Raakt het woord u alleen al? Zo van; o nee, alles behalve dat onderwerp?

Ik vraag u niet alle uitdagingen weer op uw netvlies te projecteren, maar ik vraag u wel naar uw gevoel te gaan bij het onderwerp.

Welke emotie komt dan op? Angst, teleurstelling of boosheid? En misschien nog wel een heel andere. Alles is goed, alles is mogelijk. Maar het effect raakt u en kost energie.

Er is een enorm lang gedicht dat begint als volgt:

De mens lijdt het meest aan hetgeen hij vreest.

Dus ga voor uzelf eens na; is die emotie die het begrip UITDAGING bij u oproept wel terecht?

Kan het een oude emotie zijn die u allang ontgroeit bent, maar u bent het zich alleen nog niet bewust?

De mens is een gewoontedier, dus ook u kan de gewoonte van die specifieke reactie hebben aangenomen zonder zich daarvan bewust te zijn .

Dit lijkt lastig.

Wat nu met die oude reacties als u – voor een specifiek onderwerp of in het algemeen – uw oude reactiepatroon wilt doorbreken en een nieuwe uitdaging wilt aangaan die in het verleden u deed struikelen in de emotie?

Ik daag u uit om het vlaggetje “uitdaging” te vervangen voor een nieuw vlaggetje “verslaving”.

Iedere verslaving beïnvloedt de mens – dus ook de verslaving van emoties.

Vele verslavingen bepalen de tijdsbesteding van de mens – dus ook met het omzeilen van uitdagingen.

Verslavingen zijn te veranderen, maar door simpelweg te stoppen met een bepaalde verslaving hebben we een enorm grote kans te verzeilen in een nieuwe verslaving.

Een betere methode is het vervangen van een verslaving voor een nieuw, gekozen gedrag dat u veel plezier en (in dit geval) aangename emoties mag opleveren. Belangrijk is dat die vervangende gewoonte bij u past! Veel mensen kunnen u adviseren, maar alleen u kan en mag kiezen.

Uitdagingen zijn te kiezen

Iets waar u een hekel aan heeft, kan een uitdaging vormen. Hoe simpeler hoe beter voor het oefenpatroon.

Dus… heeft u een hekel aan poetsen? Wandelen? Shoppen? Dan is dat simpel genoeg om mee te beginnen.

Wanneer u dat tot een goed einde heeft gebracht begint uw ultieme communicatie met uw onderbewustzijn; het aansturingsapparaat voor ons handelen, wandelen, emoties en acties.

Geef uzelf dat schouderklopje en vertel uzelf “goed gedaan” en “zie je wel dat ik het kan?”

Niemand anders kan het voor u doen.

Alleen u kent uw emoties, hekel aan uitdagingen en dát wat u uzelf vertelt.

Wat voor u een uitdaging is, kan voor een ander een voorrecht zijn. Er zijn hele volksstammen die poetsen als een feestje ervaren, wandelen als een hobby en shoppen als een ultiem feestje in een vreemde of bekende stad.

Het is dus te persoonlijk om te generaliseren, maar de oplossing is net zo algemeen als u het toestaat.

Dat toestaan is de wil om de oude gewoonte – het niet willen aangaan van een uitdaging – los te laten. Loslaten is dan een uitdaging op zich.

Van klein naar groot

Na het begin van een kleine uitdaging naar een herhaling van uitdagingen komt vanzelf de beslissing een grotere uitdaging aan te gaan. Immers, uw onderbewustzijn pakt steeds vaker dat schouderklopje en de bemoedigen woorden op dat het een nieuwe en positieve “Zie je wel” wordt.

En voor u het weet….

Gaat u die uitdaging aan die u dacht nooit te zullen doen! Waarvan u dacht – voor u uw verslaving aan uw emoties ging beperken – NIET, NOOIT, NEVER, BEKIJK HET.

Het kan zelfs zijn dat u zich realiseert dat u die ultieme uitdaging bent aangegaan nadat u die met goed gevolg heeft afgelegd. Dat kan een emotioneel moment opleveren, inclusief tranen door ontlading. Een mooi moment dat u de rest van uw leven zult herinneren en met u mee zal dragen.

Misschien zal niemand het ooit begrijpen.

Het is het verhaal tussen u en uw onderbewustzijn. Het verhaal van de aangestuurde emoties. En het ultieme verhaal van oplossingen en overwinning. Het is jullie geheimpje hoe, wat en waarom. Dat gaat niemand iets aan.

Maar het zal u voor altijd vrijheid geven

Want vanaf dat moment kunt u kiezen wat bij u past. Is het een uitdaging en wat gaat u ermee doen? Is het iets dat u totaal oninteressant vindt? Of zou het iets kunnen zijn wat u aangaat met een lach en heel veel plezier.

Die vrijheid is een mensenrecht.

En ik hoop dat u na dit artikel de overtuiging aan de kant schuift dat u een uitzondering zou zijn wanneer het aangaan van uitdagingen u zo negatief emotioneel weet te raken.

Ga genieten van uw vrijheid om het op te lossen en de vrijheid van het opgelost hebben.

Echt, u bent het waard!