Uitstelgedrag; vervelend en lastig

Het lijkt een algemeen gegeven, uitstelgedrag, terwijl iedereen voor zich daar een realiteit bij bedenkt.

• Het uitstellen van dagelijkse klusjes.
• Het uitstellen om iemand te bellen.
• Het uitstellen van promotie-activiteiten.
• Het uitstellen van het doen van betalingen.
• Het uitstellen van…..

Het komt er feitelijk op neer dat wij er een idee aan verbinden die wij ons kunnen voorstellen, die wij ook in minder of meerdere mate hebben eigen gemaakt. Een soort overeenkomstigheid die het begrip naar de ander onderstreept, terwijl wij daarbij – uiteraard – vermijden de aandacht op onszelf te vestigen.

Uitstelgedrag kan vervelend en lastig zijn.

Wanneer we van jongs af aan zonder inmenging aan het uitstelgedrag kunnen toegeven en gedrag ongecorrigeerd kan vastkloeken aan de persoonlijkheid, wordt diegene al gauw door anderen herkend door, vanwege en middels, het uitstelgedrag.

Wanneer we in de jeugd al een corrigerende opvoeding hebben ondergaan, kan het zijn dat het uitstelgedrag zich behoorlijk gereduceerd heeft. Behoorlijk; in de term van zichtbaarheid, maar verdwenen?
Welnee! Een achter de vodden aan zittende moeder kan dat niet veranderen en een mopperende vader evenmin. Zelfs een misnoegd kijkende opa en een matrone-achtige oma kan dat met haar begrijpende blik wel willen wegpoetsen, maar dat zal niet lukken!

Want wat erin zat, kwam eruit en wat eruit komt, zat er altijd al in.
Dus zal het uitstelgedrag onveranderd aanwezig blijven, terwijl de persoonlijkheid al dan niet geleerd heeft het te verbloemen door de opvallende zaken snel en met grote tegenzin aan te pakken, omdat de ontdekking van het fenomeen nog veel erger is.
Maar op andere terreinen zal het nog steeds aanwezig zijn, zorgvuldig afgedekt, maar niet minder waar.

Hoe dat komt?

Gedrag kan zelden veranderd worden zonder dat het `waarom` de persoonlijkheid schokt, tegenstaat en een onmogelijke optie vormt voor de toekomst.

Het dient “binnen te komen” als een regelrechte bom – pas dan gaat er iets veranderen.

Dus…. pas wanneer we weten waarom we bijvoorbeeld uitstellen de afwas te doen, kunnen we bepalen of we dat acceptabel vinden en wat we eraan gaan doen – een vaatwasser bestellen!
Dus…. pas wanneer we weten waarom we bijvoorbeeld die onbevredigende relatie niet beëindigen, kunnen we een oplossing vinden in het aanschaffen van een adorabele puppy die de eenzaamheid verdrijft na het beëindigen van de relatie.
Dus…. In plaats van te blijven werken bij een firma die beslist oncomfortabel aanvoelt, is het beter erachter te komen waar dat gevoel vandaan komt en op zoek te gaan naar een baan waar die negativiteit niet aan verbonden is.

En dan?
Dan is alleen dat item aan uitstelgedrag opgelost. Alles wat wij uitstellen heeft een eigen reden, een eigen doel. Dus is uitstelgedrag niet meer dan een groep lastige niet-gedragingen die wij voor het gemak een gezamenlijke naam hebben gegeven.

Zijn er mensen die geen last hebben van uitstelgedrag?

Dat is discutabel. Wanneer die mensen in de positie verkeren datgene waar ze een bloedje hekel hebben door een personeelslid te laten doen, lijken ze geen uitstelgedrag te hebben…. tot ze het zelf moeten doen omdat diegene ziek is of op vakantie zonder vervanger voor die taken.
Daarnaast zijn er mensen die heel handig dit onderwerp weten te omzeilen. Zij verklaren simpelweg dat bepaalde dingen niet bij hen passen, niet goed voelen of niet in de agenda passen.

Dus…

Het grote nieuws is dat uitstelgedrag simpelweg heel menselijk is. Het zou veel minder voorkomen als we alleen dat zouden hoeven te doen wat goed voelt, bij ons past en in onze agenda past.
Of, zoals sommige Feng Shui masters zeggen; voor dat wat jou echt “ontbreekt” huur je een ander in of trouw je mee!