GOED als “goed genoeg” of “het moet maar”?

Goed, ik hoor op een gegeven moment iemand zeggen dat diegene zich als “goed genoeg” bestempeld, maar dat woordje GOED gaat vanaf dan een eigen leven bij mij krijgen.

Een paar dagen later hoor ik in een commercial ook weer het woord GOED gebruiken. Een volgende laag op mijn startende stapeltje aan GOED-begrippen en irritaties.

Een paar weken later bel ik mijn nicht om iets te overleggen, maar dat verschuiven we vanwege het overvolle programma. Mijn antwoord; dat is GOED. En gelijk de schrik…. een nieuwe toevoeging aan mijn irritatie van GOED.

GOED wordt wel heel vaak gebruikt

Maar hebben we het wel over hetzelfde?

Lopen de normen wel gelijk?

Of is GOED zo ingeburgerd dat het haast een automatisme vormt om het te gebruiken?

Dat is weinig origineel. Maar goed, ….bah, daar heb je het weer.

Nieuwe poging….

Maar we hebben wel helder of een boodschap positief of negatief overkomt?

Hm, discutabel.

Tijd voor een GOED onderzoekje

Met een vergrote gehoorgang beluister ik gedurende de opvolgende weken de te pas en te onpas de gebruikte GOED uitdrukkingen om erachter te komen dat menigeen een heel andere betekenis verbindt aan GOED.

Van “het moet maar” naar “voor de lieve vreugde” tot aan “dan ben ik er vanaf” met allerlei variaties daartussen al dan niet gekoppeld aan de persoonlijkheden die een vraag stellen of een status lanceren, laat het GOED een behoorlijk verkeerd beeld zien.

De communicatie die na alle verschillende betekenissen volgt, zou heel verhelderend kunnen werken of de start van een flinke ruzie wanneer de opvolgende zinnen gemixt zouden worden met de verschillende persoonlijkheden.

Ik grinnik bij het vooruitzicht dat de heer die de “dan ben ik ervan af” vervolgens de communicatie voorgeschoteld krijgt van het stel dat de datum overeenkwam voor een volgende – misschien wel pikante – date.
Ik kan er niets aan doen, mijn fantasie slaat dan geheid op hol.
Ach ja, humor ligt op straat.

GOED is dus gemeengoed

Maar die vinger naar anderen heeft natuurlijk weinig effect als je niet de drie die naar jezelf wijzen onderzoekt.

Dus…. hoe ga ik met dat GOED om?

Het antwoord kwam snel; NIET. Het woord wordt door mij vrij weinig gebruikt – behalve toen het mij ging irriteren. En dan ook nog altijd in dezelfde betekenis.

Die drie vingers naar mijzelf hebben de betekenis van SAAI, SAAIER, SAAIST.

En nu ben ik na zo’n vierhonderd woorden nog steeds met dat ene woord bezig.

Maak ik mij er nu te gemakkelijk vanaf?

Laat ik mij leiden door al die anderen die niet samen met mij in dezelfde baarmoeder hebben gehuisd?

Hm, lastig.

Op naar de synoniemen en dat werd schrikken; het leek wel een explosie. Zoveel invalshoeken en het was nog allemaal in het Nederlands ook! Geen verbasteringen vanuit welke taal dan ook – nee, Nederlands!

Die verbazing heeft enige tijd geduurd.

Een uiteindelijk zat ik daar dan…. in mijn zaterdagse relax-outfit, zonder make-up en in de overdenkmodus.

Want welke mensen heb ik met hun GOED verzuimd in te schalen bij HET MOET MAAR of VOOR DE LIEVE VREDE of , nou ja, al die andere minder GOED betekenissen.

Best wel schokkend als ik erover nadenk. Misschien is het beter daar niet over te denken.

Het heeft geen zin hierin te blijven hangen

De volgende keer als iemand “goed” tegen mij zegt, vraag ik geheid “Hoe bedoel je?”. En dat zal nog wel heel lang zo blijven.

Maar met al die gestapelde invalshoeken, ben ik er aan één voorbij gegaan; wat betekent GOED voor mij?

Is dat oké, perfect, gaat wel of subliem?

Moet maar, kan beter of zal wel?

Ik mag het toch niet hopen dat ik alsnog stuiter op een vervagend normbesef van mijzelf.

Dus ben ik gaan onderzoeken wat ik als goed wil ervaren

Begin bij het begin; de start van de dag.
Een relaxte start heeft mijn voorkeur, maar even een andere manier van werken omdat het werk dat vraagt? Dat voorkomt saaiheid en gewoonte.

De lunch, thuis of onderweg. Echt, niets mis mee.

Mijn werk; allesbehalve saai en een afwisseling van Feng Shui en sidekick. Als we dat niet als het g-woord kunnen omschrijven, weet ik het niet meer.

Eigenlijk doe ik alles op mijn eigen manier.

Dus wat is er nog aan toe te voegen?

Een sprankelend gesprek met diepgang of om een zakelijke crux op te lossen, wordt altijd geapprecieerd. Maar dat lijkt mij logisch.

Geld willen we altijd meer vanwege de uitgaven die we nog niet gedaan hebben of zelfs nog niet eens gepland.

Liefde is ook altijd welkom van een huisdier tot aan…. , nou ja, gaat jullie niets aan.

Het antwoord zit altijd in onszelf

Dus niet dat wat wij van de buitenwereld willen ontvangen.

Nee, van onszelf!

De meest ultieme tijd hebben we met onszelf in te vullen. Niet alleen omdat het kan, maar omdat het MOET. Misschien is dat zelfs het enige acceptabele “moeten”.

Want uiteindelijk komen we in ons uppie en zo vertrekken we ook weer.

Enige uitzondering hierop wordt gevormd door de siamese tweelingen 

Zij komen samen en vertrekken…. ja, dat is dan afwachten.

Maar wij zijn dus solo. En daar hebben we ook tijd voor nodig.

Tijd om onze gedachten te ordenen. Een goed gesprek met jezelf dus.

Positief uppie-gevoel

Soms is het zo fijn even niets te hoeven en even iets onzinnigs te doen.

Een lange wandeling maken.

Genieten van de natuur.

Een vreemde stad bezoeken.

Een winkelmiddagje.

Humor met een vreemde.

Charmant een zebrapad oversteken.

Op een vrije dag een domme film bekijken en het niet erg vinden dat er feitelijk “niks aan” is.

Genieten van een mooie zonsondergang.

Dat signaaltje dat je lichaam gezond is.

Aan het strand wandelen.

Een fantastisch boek voor de vierde keer lezen.

Op een winterdag op een terrasje aan de warme chocomelk onder de heater.

Oude foto’s kijken en nagenieten van het moment van toen.

Niet weten wat aan te trekken en dan die oude sweater opzoeken, want niets zit zó lekker.

Op de gok de file ontwijken en niet weten wat de volgende afslag brengt.

Een dagje “niets doen” plannen en er vervolgens achter komen dat het ongemerkt een productieve dag werd.

Ja, dan is het GOED.