Duplicatieve explosie?

Een explosie? Daar kijken we allang niet meer van op; oorlogsgeweld is een dagelijks onderdeel van de nieuwsuitzendingen via radio, televisie en internetnieuwsorganisatie met of zonder filmmateriaal.

Ook het oorlogsgeweld van de eenling is het straatbeeld geworden van de 21e eeuw door mensen die al leuzen schreeuwend een einde maken aan het leven van voorbijgangers en van henzelf. Dat laatste – naar het lijkt – om hun babbelen te voorkomen.

Een laffe daad, waarvan geen hond er meer intrapt dat het om een godsdienstige actie gaat.  Nee, want dan zou in die religie geen anders en empathisch denkende mensen bestaan. En die zijn er!

Dus wat is het dan wel?

Als we naar kleine kinderen kijken – zoals mijn kleinzoon van 7 maanden  – zien we dat ze alles nadoen. Op zijn manier weet hij al aardig te keuvelen, discussiëren en zijn “woorden” kracht bij te zetten. Een prachtige gezicht, maar daar gaat het nu even niet om. Waar het wel om gaat, is dat zijn omgeving hem als voorbeeld dient.

Duplicatie zit in onze genen!

Zo gaat hij straks van alles proberen om de mensen om hem heen na te kunnen doen. Zo kijkt hij nu geïnteresseerd hoe ik mij, richting wat-dan-ook, lopend beweeg.

Op allerlei manieren zal hij ernaartoe werken. In zijn brein en in zijn handelen. Hoe dan ook, hij begrijpt al dat die benen eronder moeten. Voor we het weten, is niets meer veilig…..pfff.

“Niets meer veilig” is ook het onderdeel van een explosie.

Wapens vormen daarin de grote “boosdoeners”. Zij vernietigen, exploderen en zetten woorden kracht bij.

Dat kunnen wapens uit het wapenarsenaal van de wapenindustrie zijn, maar ook de wapens die uit de mond rollen.  Beide vormen duplicatieve explosies!

Hoe een explosie duplicatief kan zijn?

Gaan we even terug scrollen naar dat mannetje van 7 maanden? Juist duplicatief.  Na dat lopen en brabbelen komt de rest. Van indiaantje spelen tot de bullebak van de klas aanpakken – met soortgelijk gedrag.

Dat indiaantje heeft een wapen – de cowboy er tegenover ook. De wapens  kunnen verschillend zijn, maar is de drijfveer dat ook?

Het moderne “cowboy en indiaantje”-spel

Dat gaat allang niet meer over de verovering van het Amerikaanse continent…. door economische emigranten!

Nee, nu zijn dat de 30e eeuw figuren, draken, superfiguren en 1000 jaar geleden helden die toen niet wisten wat de ICT hen nu aanmeet.

Hoe onschuldig het allemaal ook lijkt; het promoten, de verkoop en het spelen heeft effect, want van begin tot eind blijft het een marketing verhaal.

Wanneer het spel eenmaal gestart wordt, is de vorm van het verhaal zo samengesteld dat men doorgaat met spelen.

Dat is strategie om verlies aan interesse van de speler te voorkomen, waardoor hij bij de concurrent verzeild kan raken en diens soort explosie.

Gut, wat een drama.

Echt? Jazeker, want waar wordt het duplicatiegedrag onderhouden, aangewakkerd en uitgebreid? Door herhaling! Net als bij reclame is herhaling de kracht van de boodschap. En de boodschap van geweld is geweld. Zo simpel.

Maar waar gaat dat duplicatiegedrag heen?

Dat is de grote vraag! De één wordt politiefunctionaris, douanier (hebben we die wel genoeg?) of gaat het leger in om het geweld binnen de perken (wie bepaalt dat?) te houden.  Waarbij gezegd moet worden dat het landafhankelijk is of er voldoende strijdkrachten zijn om balans te kunnen (blijven) houden.

Dan zijn er mensen waar de andere kant lokt. Zij sluiten zich aan bij wat zij een “goede zaak” noemen. Of de aantrekking van geweld een grotere macht vormt dan de “goede zaak” wordt vanuit de individuele kracht van duplicatiegedrag beantwoord.

Het aparte is dat die “goede zaak” meestal veel onschuldige mensenlevens kost en de strijders als uit het niets een heel arsenaal aan wapens, auto’s en andere middelen tot hun beschikking hebben, terwijl de strijders dat niet meenemen. Wonderlijk!

De start?

Dat computerspelletje?

Zou kunnen. Voor het ICT tijdperk was oorlog voeren toch anders.  De 50 jaar ervoor was er alleen TV.

In eerste instantie werd het geweld binnen de perken gehouden door Bromsnor van “Swiebertje“, die bij uitzondering een wapen trok.

Terwijl wij vandaag de dag de herhalingen geserveerd krijgen van de “A-Team”, die één en al wapens en explosies etaleren. Wat een tegenstelling.

En geen regering gaat hier tegenin?

Welnee. De wapenindustrie is de machtigste ter wereld, daar draait alles om. Al eeuwen!

De wapenindustrie is blij met de onnozele ICT-ers die weer een spelletje verzinnen om hun verkoopwaar aan de man te brengen.  Als dat dan goed verkoopt en men ook goed naar de aansluitende TV-programma’s kijkt, weet de industrie zich gewaarborgd voor de toekomst.

En de programmamakers?

Tja, dat is een ander verhaal. Of toch niet? Geeft de wapenindustrie de programma’s een extra financiële injectie? Wie zal het zeggen.

Feit is dat wanneer het brein niet afgesteld wordt op de invloed van geweld, wapens of macht – positief of  negatief – de legale en illegale beroepstakken weinig “soldaten” zouden hebben.

Met andere woorden; IS had niet voor niets te ronselen in de westerse wereld waar ICT en TV al jarenlang gesettelde ontspanning is.

Ontploffing uit de mond

Geregeld beluister ik geïnteresseerd hoe mensen hun woorden kiezen om hun wensen krachtig bij te zetten. De meesten hebben niets met het bovengenoemde wapentuig, nee, bij hen is het meer een persoonlijk gebeuren.

Voor hen wordt het leven mooier met een nieuwe wasmachine van dat merk en die prijs, terwijl de ander vecht voor een vakantie aan de costa-met-gematigde-zon intussen het kind zoet houdend met jij-krijgt-straks-een-ijsje-metafoor.

De één binnenshuis en de ander buitenshuis?

Als het toch zo makkelijk zou kunnen zijn! Die scheidslijn vormt een dun grijs gebied. Ook daar geldt een combi van duplicatieve voorbeelden, de mate van duplicatief gedrag en persoonlijke voorkeuren.

Lijkt dit een ver-van-uw-bed-show?

Echt? Een explosie in figuurlijke of letterlijke of beeld overdrachtelijke zin komt zeker herhaaldelijk in uw omgeving voor.

Maar alles went!

Dus ook dat wat u ziet, hoort en zelfs voelt. Mocht u het als gewoon ervaren, nodig ik u uit uw persoonlijke film aan het eind van de dag eens terug te draaien.

Wedden dat u schrikt hoeveel u “laat gaan” voor de (innerlijke) vrede?

Brandende vraag na het lezen van dit artikel:

Hoe explosief mag duplicatiegedrag van u zijn om acceptabel te blijven / zijn / worden? 

Laat het weten via onderstaand reactieformulier, waarbij u gerust een pseudoniem kunt gebruiken.

“Duplicatieve explosie” zat al een behoorlijke tijd in mijn brein, maar andere creatieve uitspattingen vroegen voorrang.

Toen ik het boek “De macht van de onzichtbare bankiers” kreeg aangereikt, besloot ik eerst het artikel te schrijven voor het boek te lezen om onbedoelde en ongewilde invloed op het artikel te voorkomen.

Mocht het boek invloed hebben op de inhoud van dit artikel? Dan laat ik het weten via een toevoeging.

Ik heb het boek voor u opgezocht bij Bol.com: